Categorieën
Schrijfsels

Pleidooi voor emancipatie anno 2017

#LiangnaarNY

Op de koffietafel in mijn ouderlijk huis lag altijd een grote stapel van het tijdschrift Opzij. Ik groeide op met verhalen over de activistische en bh-loze seventies en eighties. In de jaren negentig leek de wereld het goed voor elkaar te hebben, feminisme was redelijk geaccepteerd en met de emancipatie leek het de goede kant op te gaan. Tijdens mijn school- en studietijd veranderde de wereld compleet. De nineties maakten plaats voor een nieuwe wereldorde: een van onzekerheid, maar ook van nieuwe kansen. Mijn interesse voor de vrouw op de arbeidsmarkt was inmiddels gewekt. Als het klopte dat de tweede golf alles mogelijk had gemaakt, waarom leefden we er nog niet naar? En als het glazen plafond nog bestaat, wat betekent dit dan voor ambitieuze vrouwen zoals ik?

De Nederlandse Vrouwenraad zoekt elk jaar naar een vertegenwoordiger die namens ‘de Nederlandse vrouw’ haar stem wil laten horen in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Ik wil die persoon zijn in 2017. De kracht voor verandering in de wereld ligt bij vrouwen zelf. Ik solliciteer op de positie om een stap te zetten, te inspireren, gewoon te doen. Ik pretendeer niet alle vrouwen te vertegenwoordigen, of voor hen te kunnen spreken, maar ik zal een luide stem laten horen.

Want alleen met veel stemmen kunnen we veel bereiken. Ik wil geen tien interviews met Neelie Kroes meer lezen, maar een vrouwelijke manager, een vrouwelijke dokter, een vrouwelijke wethouder zien. In elk bedrijf, op elke universiteit, in elk gezin is er een vrouw die een andere vrouw een extra zetje kan geven in haar loopbaan. Vrouwelijke leiders in mijn omgeving maken mijn ambitie tastbaar. En jonge ambitieuze vrouwen maken de reis niet eenzaam. Wij kunnen niet allemaal Neelie Kroes of Hillary Clinton worden maar we kunnen wel de volgende manager op het werk of de oprichter van de volgende succesvolle start-up zijn. We hebben meer vrouwelijke leiders nodig op lokaal niveau.

Het is tijd voor jong leiderschap. Ik bezit de talenten en vaardigheden van de nieuwe generatie. Netwerken is mijn tweede natuur, ik gebruik nieuwe communicatiemiddelen en kijk naar manieren om verbinding zoeken buiten de hokjes van functie, organisatie of sociale cirkel. Ik geloof dat het tijd is om de boodschap van de Vrouwenvertegenwoordiger samen te stellen en uit te dragen met alle mogelijke middelen van nu. Langs zaaltjes, evenementen en opiniepagina’s maar ook via vlogs en Twitter. Als jonge leider ben ik open over mijn drijfveren, mijn persoon en mijn ambities voor de (economische) versterking van vrouwen wereldwijd.

Het zijn de jonge mensen, de jonge vrouwen, van nu die het langst met de keuzes van deze tijd moeten leven. (Denk aan de Brexit-polls, slechts 24% van de jongeren tussen 18 en 24 stemde voor). Jonge vrouwen zijn klaar voor deze taak en hebben het vermogen een brede beweging op te zetten. Kijk bijvoorbeeld naar Emma Watson. Ik sluit me graag aan bij haar woorden: ik pretendeer niet alwetend te zijn maar ik wil me hard maken voor de versterking van vrouwen wereldwijd. En als ik niet deze verantwoordelijkheid op mij neem, wie dan wel? En als het niet nu gebeurt, wanneer dan wel? Laat een jonge vrouw spreken bij de Verenigde Naties en Nederland vertegenwoordigen in 2017.

Het is de taak van een emancipatoire beweging om inclusief te zijn. Te vaak wordt het woord ‘feminist’ geassocieerd met een blanke vrouw van middelbare leeftijd. Dat is jammer. Inclusief feminisme heeft oog voor ras, klasse en leeftijd.  Er is een grote verscheidenheid aan krachtige mannen en vrouwen. Feminisme beperkt zich niet tot een land, maar heeft een wereldwijde visie. Barack Obama maakte onlangs nog een krachtig statement in de Glamour. Feminisme maakt de wereld beter. We hebben ook mannen nodig in die beweging. Ik zie het als een persoonlijke uitdaging om feminisme geen elitaire aangelegenheid te laten zijn, maar iets waar een jonge vrouw, een mannelijke topbestuurder of een vrouw met een migrantenachtergrond ook affiniteit mee heeft .

Het is tijd om van emancipatie een brede beweging te maken. Een kleine rondvraag onder collega’s en kennissen leert mij dat weinig mensen bekend zijn met de functie van Vrouwenvertegenwoordiger. Ik vind dat het de taak is om buiten het eigen en NVR netwerk te reiken. Verbinding te maken met opkomende denkers, ondernemers en mensen die zich niet in netwerken begeven. Ik wil contact leggen met de trendsetters en denkers van nu die zich misschien niet op de opiniepagina’s bezig houden met de versterking van vrouwen maar daarin wel kunnen inspireren. Denk aan de zelfverklaarde feministes van Vileine, Stellingdames maar ook netwerken als Ambitieuze Meisjes of powervrouwen als Anna Nooshin.

De grote uitdaging voor de Nederlandse vrouwenvertegenwoordiger ligt in het intrinsiek motiveren van (Nederlandse) vrouwen om aan het roer van het eigen leven te staan en te durven emanciperen. Ik ben tot op het bot gemotiveerd om een krachtig statement te maken bij de Verenigde Naties, maar de reis ernaartoe is wat er toe doet. Ik wil als jonge leider diverse mensen betrekken en laten meedenken over mijn statement. Uiteindelijk gebeurt het niet op het hoogste niveau, maar bij de in de samenleving en bij de Nederlandse vrouw zelf.

Laten we nu beginnen.

Dit artikel verscheen eerder op medium.com.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *